پال آدولف ولکر در یک خانواده سیاسی ثروتمند اهل نیوجرسی متولد شد. پدر ولکر یه شهردار موفقه و رویای ولکرِ جوان این بود که در دنیای سیاست راه پدرش را دنبال کند.
پدر او به این مشهور بود که بودجه دولت را بهطور کارآمد اداره میکند.
این، در کنار این حقیقت که ولکر در دوره رکود بزرگ متولد شده بود، ظرفیت بزرگی را در او ایجاد کرد تا پول را محافظهکارانه مدیریت و با صرفهجویی زندگی کند.
ولکر بهعلت تز فوقالعادهاش درباره سیاستهای فدرال رزرو، با درجه عالی از پرینستون فارغالتحصیل میشود. ولکر مدرک فوقلیسانس در اقتصادِ سیاسی را از دانشگاه هاروارد کسب میکند.
در طول دو دهه، او از کار بهعنوان یک اقتصاددان مالی در بانک چیس منهتن (Chase Manhattan) به کار در وزارت خزانهداری در دوره ریاستجمهوریِ نیکسون میرسد و بعد در سال ۱۹۷۵ بهسمت حاکمِ فدرال رزرو نیویورک ارتقا پیدا میکند.
ولکر بعد از انتصابش به قدرتمندترین رئیس بانک مرکزی در دنیا تبدیل میشود.
با تمام سلاحها و ابزاری که ولکر برای مقابله با تورم پیش رو در اختیار دارد، او متوجه میشود که بخش بزرگی از تورم به انتظارات ربط پیدا میکند، نه واقعیت.
اقدام مهم ولکر
ولکر در سال ۱۹۸۰ نرخ بهره صندوق را به بالاترین مقدار خود در تاریخ رساند تا بتواند به تورم دو رقمی که اقتصاد آمریکا را به چالش کشانده بود، پایان دهد.
همچنین در سال ۲۰۱۵ قانون ولکر بانکها را از استفاده سپرده مشتریان برای سود خود منع کرده بود. ولکر مجبور بود با تورم ۱۰ درصدی سالانه ایالات متحده با سیاستهای انقباضی خود مقابله کند.
او با حرکتی شجاعانه نرخ صندوق فدرال را در مارس ۱۹۸۰ از ۲۵/ ۱۰ درصد به ۲۰ درصد رساند و مقدار آن را دو برابر کرد.
بعد در ماه ژوئن او برای مدت کوتاهی نرخ را پایین آورد؛ اما زمانی که تورم دوباره بازگشت ولکر مقدار نرخ بهره را در ماه دسامبر به ۲۰ درصد افزایش داد و تا ماه می ۱۹۸۱ مقدار آن را بالای ۱۶ درصد نگه داشت.
میراث ولکر
او پس از اتمام دوره ریاستش به فعالیتهای خود ادامه داد و ریاست فدرال رزرو را به آلن گرین اسپن سپرد.
ولکر نیز به طور منظم به برگزاری کلاسهای آموزشی از نیویورک تا واشنگتن مشغول شد.
در واقع مقاومت او برای حل مشکل تورم و جدالی که با روند صعودی قیمتها بهراه انداخته بود، او را تبدیل به یکی از مهمترین بانکداران موفق تاریخ کرد که جایگزینی برای آن به سختی پیدا خواهد شد.
جی پاول سکاندار فعلی پولی فدرالرزرو در بیانیهای اظهار کرد عمیقا نسبت به مرگ ولکر ناراحت است.
«او باور داشت هیچ کاری مهمتر از خدمات عمومی برای دولت وجود ندارد.
زندگی او بالاترین نمونه ایدهآل کمال محسوب میشود، او نمونه شجاعت و تعهد برای انجام بهترین خدمات برای تمام آمریکاییها بود.
وفاداری او به کشور همچنان به عنوان یک میراث باقی مانده است.»