هر وقت صحبت از افزایش دستمزد میشود، کارفرمایان فریاد برمیآورند که اگر چنین شود ورشکست میشویم یا مجبوریم بنگاههای اقتصادی را تعطیل کنیم.
به گزارش بنکر (Banker)، حسین راغفر، استاد اقتصاد دانشگاه الزهرا، در این باره گفت: طبیعی است که وقتی قیمت هر کالا یا خدماتی افزایش پیدا کند، اثرات قیمت نسبی بر آن بار میشود و افزایش قیمت بر بازار هم تأثیر میگذارد.
او افزود: از این نظر آنها درست میگویند، اما باید دید مقصر کیست؟ آنها راست میگویند، اما از این جهت راست میگویند که هزینههای بنگاه تولید یا اقتصادیشان با افزایش حقوق و دستمزد، افزایش پیدا میکند.
اما باید دقت داشته باشیم که افزایش هزینههای واحدهای تولید و بنگاههای اقتصادی فقط مربوط به دستمزد نیست.
به این دلیل که سهم دستمزد بنگاهها از کل مخارج، کم و نازل است. من دقیق محاسبه نکردهام، اما برآوردم این است که این سهم حدود ۱۰ درصد است.
راغفر تأکید کرد: نکتهای که وجود دارد این است که این واحدها، هزینههای دیگری هم دارند. مسئله اصلی ما دستمزد نیست، بلکه نرخ ارز است که توسط خود دولت تغییر میکند. برای چه؟
احتمالا برای اینکه کسری بودجه را تأمین کند. حالا هزینه این نوع مدیریت را چه کسی میدهد؟ حتما تولیدکننده، کارفرما و مردم عادی این هزینه را میپردازند.
حتما این هزینه را آن کارفرما هم میپردازد. اما اگر موضوع فقط دستمزد بود، با افزایش حقوق و دستمزد مطابق وضع درست میشد.
فشار بر سر کارگر و نیروی کار
حالا کارفرمایان، چون زورشان به عوامل شکلدهنده تورم نمیرسد، فشار موجود سر کارگر و نیروی کار خالی میشود.
طبق گزارش شرق، تأکید راغفر این است که این نابرابری هزینهها و وضعیت در سال آینده، بدتر هم خواهد شد و با افزایش تورم، مدیریت وضعیت موجود در بنگاهها سختتر خواهد شد.
دولت اعلام کرده تورم ۴۰ درصد است و همین حدود را برای سال آینده نیز برآورد کردهاند، اما با برآوردهایی که انجام دادهایم به نظر من تورم چهبسا، ۶۰ درصد یا بیشتر باشد؛ بهویژه با شرایطی که درحالحاضر داریم.
بههرحال تورم هم میانگین ۳۰۰ یا ۴۰۰ قلم کالاست و برای مردم بیشتر آن بخش حس میشود که سبد کالاییشان را تشکیل میدهد.
سهم دست مزد از هزینه تولید ده درصد رو قبول ندارم خیلی بیشتر هست
شما بر فرض یک کارگاه خیاطی دارین
پارچه میخرین لباس تولید میکنین میمیفروشین
خرید پارچه رو نبایست هزینه تولید حساب کنین
هزینه تولید یعنی آب برق و گاز و مالیات و مزد کارگران و …..
مزد کارگر بیش از ۸۰ در صد هزینه یک کارگاه خیاطی هست
تولید مرحله به مرحله از بنگاهی به بنگاه دیگر با ایجاد ارزش افزوده صورت خواهد گرفت تااینکه محصول نهایی تولید میشود .اشتباه ایشان این است که سهم حقوق از ارزش افزوده از یک مرحله در یک بنگاه تولید حساب می کنند در صورتی که نهاده های تولید غیر از حقوق ودست مزد قبلاً سهمی از ارزش آنها دست مزد و حقوق بوده و همچنین در تمام مراحل تولید حقوق ها سهیم هستند فقط باید سهم افزایش قیمت مواد اولیه از خارج را غیر از دست مزد حساب کرد که سهم آن در اقتصاد نمی تواند بیشتر از ۱۰ درصد باشد از طرفی دست مزدهابا احتساب نرخ تورم و افزایش حقوق ها سالانه به طور واقعی ۴۰ در صد کاهش پیدا می کند