بانک‌ها با تبلیغات رنگارنگ و طرح‌های متنوع پرداخت وام، تصویری فریبنده از حمایت مالی به نمایش می‌گذارند.
به گزارش بنکر (Banker)، واقعیت تلخ این است که بسیاری از این طرح‌ها، فقط در ظاهر جذاب‌اند و در عمل، شرایط سخت و پیچیده‌ای دارند که اکثر متقاضیان را از دریافت وام بازمی‌دارد.
وام‌هایی که فقط روی کاغذ هستند!
وقتی افراد به امید دریافت وام به بانک مراجعه می‌کنند، با انبوهی از شروط سخت‌گیرانه، ضمانت‌های سنگین و فرآیندهای طاقت‌فرسا روبه‌رو می‌شوند.
به‌عبارتی، طرح‌های اعلام‌شده بیشتر جنبه تبلیغاتی دارند تا اجرایی. این طرح‌ها صرفاً ابزاری هستند برای اینکه نظام بانکی نشان دهد “ما وام می‌دهیم”، در حالی که در واقعیت، دری به روی بسیاری از متقاضیان بسته است.
هدف واقعی طرح‌های وام چیست؟ نمایش یا حمایت؟
به نظر می‌رسد هدف اصلی این طرح‌ها نه کمک به مردم، بلکه القای این پیام به جامعه است که نظام بانکی فعال و حامی است.
اما وقتی پای اجرا وسط می‌آید، تنها عده‌ای خاص می‌توانند از فیلترهای متعدد عبور کنند و وام بگیرند.
واقعیت تلخ: فقط اقلیت وام می‌گیرند
با وجود صدها طرح اعلام‌شده توسط بانک‌ها، اکثریت مردم یا به دلایل اقتصادی و یا ساختاری، توانایی بهره‌مندی از این تسهیلات را ندارند.
پروسه‌های خسته‌کننده، مدارک غیرمنطقی، ضامن‌های چندگانه و نبود شفافیت، مسیر دریافت وام را پر از مانع کرده است.
چرا این موضوع مهم است؟
وقتی بخش زیادی از مردم امکان استفاده از ابزارهای مالی ندارند:
- شکاف طبقاتی بیشتر می‌شود
- اقشار متوسط و ضعیف در بحران‌های مالی بی‌پناه می‌مانند
- فضا برای سوءاستفاده مالی و کلاهبرداری با وعده‌های “وام فوری” بیشتر می‌شود
راهکار چیست؟
برای بهبود وضعیت، پیشنهاد می‌شود:
- ساده‌سازی فرآیندهای اداری و حذف ضمانت‌های چندلایه
- استفاده از اعتبارسنجی الکترونیکی واقعی به جای اسناد سنتی
- گسترش بانک‌های قرض‌الحسنه با نظارت شفاف
- اولویت دادن به تسهیلات خرد برای مردم، نه فقط بنگاه‌های خاص
