به گزارش بنکر (Banker)، طبق ضوابط باید نظارت یکپارچه بر اساس مقررات استاندارد به گونه‌ای اعمال شود که دامنه خالص دارایی بنگاه‌های یک صنعت به ۳۶ تا منفی ۲۸ هزار میلیارد تومان نرسد. از نظر بسیاری از کارشناسان اقتصادی در حال حاضر یکی از گویاترین شاخص‌ها برای بررسی ارزش بنیادین بانک‌ها «ارزش خالص دارایی‌ها» آنها است.
خالص دارایی‌ها یا در اصطلاح حسابداری حقوق صاحبان سرمایه شاخصی است که بیش از هرچیز توانایی بانک‌ها را در پوشش ریسک‌های ناشی از نوسان قیمت دارایی‌ها نشان می‌دهد. تا زمانی که سرمایه صاحبان سهام بیشتر از صفر باشد می‌توانند ریسک بانک‌ها را برعهده گیرند، به عبارت دیگر تا زمانی که دارایی از دیون بیشتر باشد هرگونه تغییر در ارزش دارایی به‌صورت کامل از سوی صاحبان سهام جذب خواهد شد. از همین رو وقتی ارزش دارایی بانک‌ها به زیر ارزش دیون آنها نزول کند، حقوق صاحبان سهام به صفر می‌رسد و بانک بیشتر از آنچه دارد بدهکار می‌شود. در این گزارش ۱۸ موسسه مالی و بانکی حاضر در بورس تهران از نظر خالص دارایی‌های آنها مورد ارزیابی و رتبه‌بندی قرار گرفته است.
از آنجا که بانک‌های مختلف معمولا در انواع مشابهی از دارایی‌های بلندمدت سرمایه‌گذاری می‌کنند، بخت آنها با هم افول و صعود می‌کند. حتی درصد کوچکی نوسان در ارزش دارایی‌های درازمدت یک بانک می‌تواند تمام حقوق صاحبان سهام آن بانک را تحت تاثیر قرار دهد. تحولات بزرگ در ارزش دارایی در تاریخ اقتصاد امری رایج بوده است، مثلا در اواخر دهه ۱۹۲۰ قیمت‌های سهام و زمین به‌صورت سرسام‌آوری رشد کرد تا اینکه در خلال بحران بزرگ دچار افول شد. همین‌طور بحران موسسات پس‌انداز و وام در اواخر دهه ۱۹۸۰ ناشی از کاهش در ارزش دارایی‌ها بود.
بحران مالی سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۰۹ نیز با کاهش قیمت دارایی‌ها همراه بود، ارزش واقعی قیمت سهام در آمریکا نصف شد و ارزش واقعی مستغلات به یک‌سوم رسید.
منبع نوسان در قیمت دارایی‌ها هرچه باشد، اغلب اقتصاددانان بر این امر توافق دارند که مقررات بانکی نقش مفیدی در کمک به حفظ بقای بخش بانک در دوره‌های نوسانی ایفا می‌کند. سیاست‌گذاران در دنیا همواره قواعدی را تدوین کرده‌اند که در آن بانک‌ها را ملزم به داشتن سرمایه بیشتر کرده‌اند. یعنی دارایی بیشتر در مقایسه با بدهی آنها تا قدرت آنها برای حفظ بقا در هنگام سقوط‌های شدید ارزش دارایی در ترازنامه‌هایشان افزایش یابد. یکی از نقش‌های کلیدی بانک‌ها در اقتصاد علاوه بر تجهیز و تخصیص کارآی منابع، انتقال ریسک از سپرده‌گذاران به صاحبان سرمایه است. این امر از طریق ذخیره سرمایه برای سهامداران صورت می‌گیرد. در واقع منبع نهایی قدرت بانک‌ها داشتن مقدار زیادی سرمایه متعلق به صاحبان سهام است یعنی دارایی‌هایی داشته باشد که ارزش آنها بیشتر از دیون آن باشد.
از میان ۲۰ بانک حاضر در بازار سهام تهران دو بانک هنوز صورت‌های مالی خود را به‌روز نکرده‌اند و آخرین آمارهای آنها مربوط به سال ۱۳۹۷ است. در حالی که یکی از مولفه‌های مهم در قیمت سهام شرکت‌ها به خوشنامی برند آنها مربوط می‌شود که خود معلول معیارهایی مانند جریان منظم آماردهی و اطلاع‌رسانی است. در میان ۱۸ بانک و موسسه اعتباری دیگر شاهد هستیم که خالص ارزش دارایی‌های پنج بانک منفی است، یعنی بدهی‌های آنها کمتر از دارایی‌های آنهاست و معلوم نیست با چه توجیه و منطقی به فعالیت خود ادامه می‌دهند. در میان اینها یک بانک وجود دارد که ارزش دارایی آن منفی ۲۸/۴ هزار میلیارد تومان است. ارزیابی صورت‌های مالی این بانک نشان می‌دهد، کل ارزش دارایی‌های واقعی این بانک به ۴ هزار میلیارد تومان هم نمی‌رسد و اگر تمام زمین، ساختمان و مستغلات و دیگر دارایی‌های خود را هم بفروشد تنها می‌تواند یک‌هفتم این رقم را پوشش دهد. اما در مقابل بالاترین خالص دارایی از میان این ۱۸ بانک مربوط به بانک ملت است که از این نظر رتبه اول را در بین کل بانک‌های کشور دارد. خالص دارایی این بانک در پایان خرداد امسال به ۳۶/۷ هزار میلیارد تومان رسیده است.
اما یکی دیگر از دارایی‌های مالی مهم در دوران تورمی که به مثابه همان دارایی‌های واقعی عمل می‌کند، دارایی‌های ارزی است. طبق این ارزیابی خالص دارایی‌های ارزی بانک ملت ۶۱/۳ هزار میلیارد تومان است که بیشتر آنها شامل ارزهایی مانند دلار، یورو، وون و ین می‌شوند.
در رتبه بعدی بانک صادرات نیز ۲۲/۷ هزار میلیارد تومان دارایی ارزی دارد که با توجه به رشد قیمت ارز می‌تواند پشتوانه مهمی برای ارزش رشدیافته سهام این بانک‌ها باشد.
