“بتهوون” ناشنوایی که زیباترین آهنگها را ساخت

لودویگ فان بتهوون موسیقیدان و آهنگساز مشهور آلمانی 16 دسامبر 1770م. در بن دیده به جهان گشود.

او یکی از تأثیرگذارترین شخصیت‌های موسیقی در دوران کلاسیک و رمانتیک بود.

بتهوون، به‌عنوان موسیقی‌دان، همیشه مورد ستایش قرار گرفته و آوازهٔ او موسیقیدانان، آهنگ‌سازان، نوازندگان، و شنوندگانش را در تمام دوران تحت تأثیر عمیق قرار داده‌است.

بتهوون در 30 سالگی 16 سونات پیانو و 13 واریاسیون برای پیانو نوشته بود، ولی به این دو فُرمِ موسیقی، با شهامتِ بسیار یک فُرم سوم اضافه کرد.

او فُرم اسکرتسو را ابداع و جایگزین منوئهٔ قدیم کرد.

شماری از آثار بتهوون، که در زمانی کوتاه و به فاصلهٔ نُه سال از 1803 تا 1811م. به وجود آمده‌است.

وِجهه او به قدری بزرگ بود که وقتی در سال ۱۸۰۹ تهدید کرد که پستی را خارج از اتریش ‏خواهد پذیرفت، سه نفر از نجبا ترتیبات خاصی برای نگهداشتن وی در وین به عمل آوردند. ‏

بتهوون شیوه زندگی خاصی را برای خود انتخاب کرد و تا پایان عمر به همین شیوه ادامه ‏داد.

به جای کار برای کلیسا یا دربار ، به کار آزاد پرداخت و خرج زندگی خود را از ‏برگذاری اجراهای عمومی و فروش آثارش به او می‌دادند، تأمین می‌کرد.‏

اسرار سمفونی نهم

در ۲۸ سالگی شنوایی بتهوون رو به نقصان گذاشت.

سمفونی نهم : در دوره‌ای که بتهوون سمفونی شماره ۹ را می‌ساخت کاملا ‏ناشنوا بود و از ناشنوایی احساس شرم می‌کرد و گوشه گیری اختیار می‌کرد.‏

بتهوون علاقه خاصی به شیلر داشت و در سمفونی شماره ۹ نیز شعر “در ستایش ‏شادی” او را استفاده کرد.‏

ساخت سمفونی شماره ۹ دو سال طول کشید (از سال ۱۸۲۲ تا ۱۸۲۴) و اولین بار در ‏می ۱۸۲۴ در وین به روی صحنه رفت. ‏

سند معتبری وجود دارد مبنی بر اینکه وقتی این شاهکار وی اجرا می‌شد ، در هنگام کف ‏زدن و تشویق بی ‌امان حضار وی قادر به شنیدن صدای تشویق نبود.

او با اشاره اطرافیان ‏وی به عقب برگشت تا متوجه تشویق تماشاچیان بشود ، در این لحظه وی به حدی متأثر ‏شد که ناخود‌آگاه گریست. ‏

بتهوون ‏در ۲۶‌ ام ماه مارس ۱۸۲۷ درگذشت در حالی كه دوستان نزدیك وی بر بالینش جمع شده ‏بودند. مراسم تدفین وی با حضور حدود ۱۰ الی ۳۰ هزار نفر انجام شد.‏

از لحاظ عظمت و ژرفا فراتر از آثار هر هنرمند دیگری در جهان است؛ آن‌چنان‌که هرگز نتوانسته‌اند در زمانی به این کوتاهی، آثاری به این عظمت بیافرینند.