در مورد دزدی ،اختلاس و فساد های کلان اقتصادی متاسفانه اخبار و تحلیل زیاد است وجامعه تا حدودی از آن آگاه بوده وموضوعی برای بحث در محافل مختلف بوده و همچنین موضوع مناسبی جهت طنز.
اما به فسادهای بزرگتر که در یک فرایند جمعی و بطور نامحسوس و مدام صورت میگیرد توجهی نمی شود چه بسا این فساد ها خطرناکتر و مخربتر نیز هستند.
به عنوان مثال وقتی به بهروری کار چند میلیون کارمند که بجای هشت ساعت کار در روز کمتر از نیم ساعت است دقیق شویم در حقیقت یک فساد عظیم است.
یعنی حقوق روزانه ای که به این چند میلیون بابت کار نکرده از جیب ملت پرداخت می شود عددش در هر ما چندین برابر بزرگترین اختلاس است که اساسا” حساسیتی در مورد آن نیست و تلاشی هم جهت مبارزه با آن نمی شود.
- تجاری که کالای چینی را بنام کره ای عرضه و به قیمت بالاتر می فروشند
- فروشندگانی که کالا چینی را دانسته به نام کالای ترک می فروشد
- نانوایانی که از وزن نان می زند
- مرغ فروشانی که یخ را به قیمت مرغ می فروشد
- نجاری هایی که نئوپان را به نام چوب می فروشد
- طلا فروشانی که از ماشین حساب مخصوص استفاده می کنند
همگی در فرایند فاسد شدن جامعه نقش دارند اما معترض فساد های کلان هستند چرا که احتمالا کسی موفق شده چندین برابر آنها دزدی کند.
