در محدوده دیجیتال و رمزنگاری ارز و همچنین مبادله بین پول مجازی و واقعی، بیت کوین به عنوان بخش تقسیم مؤثر انتخاب شده است. بر این اساس، بیت کوین در میان ارزهای مشخص شده توسط جریان دو طرفه طبقه‌بندی شده است. با این حال، این تلاش‌های طبقه‌بندی، روی عملکرد پول به عنوان ابزار مبادلاتی متمرکز شده و دیگر موارد بنیادین مانند واحد اندازه‌گیری، فروشگاه و ارزش و اعتبار بیت کوین مورد بحث قرار نگرفته است.
بیت کوین می‌تواند به عنوان معیار اندازه‌گیری در واحد‌های بسیار کوچک بخوبی ایفای نقش کند. همچنین بیت کوین می‌تواند از طریق استراتژی ذخیره‌سازی ابزار جالبی برای ذخیره سرمایه باشد، از آنجا که سقف ۲۱ میلیون واحد که اساساً به عرضه آن پرداخت می‌شود، این مقدار منجر به کاهش قیمت روند بیت کوین می‌شود.
در نتیجه، واقعیت ساده داشتن بیت کوین‌ها در طول زمان ارزش افزوده‌ای را فراهم می‌کند (البته لازم به ذکر است که انباشت بیت کوین‌ها در یک کیف پول دیجیتال با سود همراه نمی‌باشد). تاکنون پشتیبانی از اطلاعات بیت کوین منافع مؤسسان این واحد اندازه‌گیری را پرورش داده و سبب‌ساز استراتژی‌های ذخیره‌سازی شده است.
در هر صورت، همان حد بالایی که برای مقدار آن ثابت شده است نیز برای ایجاد تابع اعتبار کافی نمی‌باشد، چرا که به‌طور خاص نقش کلیدی و اصلی را در اقتصاد مدرن و قدیمی ایفا نمی‌کند. در حال حاضر نقدهای شدیدی برای بیت کوین وارد شده است، شروع این انتقاد از این واقعیت آغاز شد که پول جدید را نمی‌توان از طریق وام بیت کوین ایجاد کرد.
در حقیقت بیت کوین‌ها بر‌اساس تعریف، قابل تکرار یا قابل کپی‌برداری نیستند. براین اساس به‌طور منطقی بیت کوین را باید در جایی قرض داد که این ارز برای آن برنامه‌ریزی شده باشد تا به این وسیله ارزش ارز در طول زمان افزایش یابد. بیت کوین نمی‌تواند عملکرد اعتبار را انجام دهد، البته این امر استفاده از این ارز را به عنوان یک دارایی معامله‌گر و احتکار‌آمیز مختل نمی‌کند و این دو اعتقاد و دیگر اعتقادات غلط نیز در سیستم مالی وجود دارد.
*ابراهیم رسام/کارشناس اقتصادی
