مانند کابینه مشیرالدوله که پس از وثوق‌الدوله روی کار آمده بود و قرارداد نهم اوت ۱۹۱۹ را به حال تعلیق درآورده، مانع اجرای آن شده بود یا در بعضی مواقع بانک سیاستش را اقتضا می‌کرد و میلش می‌کشید که مردم را دچار ناراحتی و تولید زحمت کند، فقط اسکناس به جریان می‌گذاشت و از تحویل پول نقره که بیشتر معمول بود (پول سفید) خودداری می‌کرد، مردم متوحش شده برای تبدیل اسکناس‌های خود به صرافی روی می‌آوردند و آنها هم با کسری مبلغی اسکناس‌ها را تبدیل به پول نقره می‌کردند. چنان که در یک موقعی که بانک این سیاست را پیش گرفته بود و موجب خساراتی برای مردم شده بود به سلطان احمدشاه گزارش دادند. احمدشاه در این باره نامه‌ای به خط خود به مستوفی‌الممالک که رئیس‌الوزرا بود نوشته است: «جناب‌اشرف رئیس‌الوزرا شنیدم که دوباره مردم می‌روند به بانک و اسکناس را تبدیل به پول سفید می‌کنند و صراف‌ها از یک تومان اسکناس پنج قران کم می‌کنند که یک تومان به مردم می‌دهند. این مساله خیلی جالب اهمیت است، می‌ترسیم خدا نکرده اسکناس بشکند آن وقت می‌دانید چقدر به مملکت ضرر خواهد آمد، متجاوز از ۵۰ کرور بلکه بیشتر. هرچه زودتر جلوگیری کنید که خطرناک است» امضا احمدشاه.
* منبع: مکی، حسین، تاریخ ۲۰ ساله ایران، ج ۴، نشر ناشر، تهران، ۱۳۶۱
