دکتر محمد طبیبیان
مطلب زیر را در شبکه‌های اجتماعی دیدم، فرد خوش‌ذوق و تیزبینی نوشته است که بیان تمثیلی جالبی دارد درباره تورم و آثار آن. مطلب را ملاحظه بفرمائید پاسخ مختصر اینجانب هم در انتها آمده است.
سال ۱۳۹۲ پدرم را تشویق نمودیم که به علت کهولت سن گوسفندان خود را فروخته و پول آن را نزد بانک سپرده بلند‌مدت بگذارد. تعداد چهل راس دام به قیمت روز هر راس دویست هزار تومان. کل پول حاصل از فروش مبلغ هشت میلیون شد که آن را نزد یکی از بانکها سپرده بلند‌مدت با سود تقریبی بیست درصد سپرده نمود. طی هشت سال گذشته حدود دوازده میلیون و هشتصد سود گرفته که با جمع سپرده خودش بیست میلیون و هشتصد می‌شود.
حالا پدرم تا حدودی دچار کهولت سن شده و ایراد گرفته که من سود نمی‌خواهم لطفا گوسفندانم را پس بدهید!!؟ با کل پول حاصل از سپرده خودش و سود حاصل، ما حداکثر پنج راس گوسفند می‌توانیم برایش خریداری کنیم. یعنی تعداد ۳۵ راس گوسفند کم میاریم.
این موضوع فرزندان را دچار چالش عجیبی نموده و خواستار به کار گرفته شدن بهترین کارآگاهان پلیسی شده‌اند که دزد آن تعداد ۳۵ راس گوسفند را مشخص نماید و یک قاضی عادل و آگاه نیز حکم عادلانه صادر نموده و علاوه بر تعداد ۳۵ راس گوسفند سود حاصل از شیر و پشم و زاد و ولد آن را محاسبه و به پدر برگرداند و اگر نه پدر به فرزندان شک نموده و آنها را دزد گوسفندان خود قلمداد خواهد نمود!!!؟.
لذا از حاذق ترین کارآگاهان حوزه اقتصاد و عادل‌ترین قضات حاضر در کشور خواهشمند است این موضوع را مورد بررسی و این مرد پیر کم‌شنوا را به حقوق خویش برسانند. براستی چه کسی گوسفندان پدرم را دزدیده است ؟
اما پاسخ این فدوی:
پاسخی که هر کس می تواند به این پرسش بدهد این است که آن سی و پنج راس گوسفند را تورم دزدیده اما همه آن مال عاید ایجاد کننده تورم نشده. بخشی نصیب دولت (به معنی کلی کلمه) که ایجاد کننده تورم است شده که البته ممکن است قسمت کوچکی از آن هم صرف کار مفیدی بشود. بخشی عاید رانت‌خوارها و بهرمند‌شوندگان از تورم مستمر شده که ممکن است هم اکنون در کانادا و یا استرالیا و اروپا باشد (این که گوسفند مسروقه چطور می تواند از اقیانوس بگذرد سئوال بس بی موردی است. به این رانت خوار ها بدهید تا کره ماه می برند)۰
بخش سوم هم ضایع شده یعنی ضایعه اقتصادی که تورم‌های بالا و تصمیم‌های بعدی برای کنترل دستوری قیمت ایجاد می‌کند. این از نوعی است که در اقتصاد به «هزینه مُرده» مشهور است. یعنی جامعه پرداخت می‌کند و اما کسی دریافت نمی کند، مثل این که دود می شود. به همین دلیل هم کینز گفته بود، کاهش ارزش پول (که ناشی از تورم است)، چنان نیروهای تخریب اقتصاد را به کار می اندازد که حتی یک نفر از میلیون هم متوجه آن نمی شود. مردم فقط در مقاطعی از زندگی متوجه می شوند که هرچه با زحمت و تلاش در فعالیت اقتصادی و زحمت طی سالیان رشته‌اند پنبه شده (مثل تنزل ارزش و قدرت خرید حقوق بازنشستگی و پس انداز بانکی…) بدون این که متوجه شده باشند. و چنین است که گاهی هم خشمگین می‌شوند.
