کسانی که در بازارند و باید از سود به دست آمده کسب‌وکار خود چرخ زندگی و بنگاه‌شان را بچرخانند در روزهای بی‌فروغی دادوستد و در نتیجه رسیدن سود به صفر و برداشتن از اصل سرمایه برای زندگی و کار، یک اصطلاح دارند که «داریم از جیب می‌خوریم».
این اصطلاح یعنی سرمایه‌گذاری‌های انجام‌شده پیشین را برمی‌داریم و خرج روزانه می‌کنیم. اینها اما خوب می‌دانند جیب‌شان یا سرمایه انباشت‌شده‌شان ته دارد و نمی‌تواند تا ابد ادامه یابد.
حالا تصور کنید یک سرزمین و یک کشور سال‌های سال نتواند سرمایه‌گذاری جدید کند و ناچار باشد سرمایه‌های تاریخی انباشت‌شده خود را بردارد و برای امور روزمره هزینه کند.
از پیش آشکار است که این سرزمین از این راه نه‌تنها به جای خوبی نمی‌رسد بلکه با سر، زمین می‌خورد و روزی می‌رسد که هرچه جیب خود را جست‌وجو می‌کند چیزی برای برداشتن پیدا نمی‌کند.
شوربختانه و با اندوه باید گفت سرزمین کهنسال ایران که در ۷۰سال تازه‌سپری‌شده از درآمد طبیعت بخشنده خود سرمایه‌گذاری قابل‌اعتنایی در زیرساخت‌ها داشته نزدیک به ۱۵سال است از جیب می‌خورد و سرمایه‌گذاری‌های تازه روندی کاهنده دارند.
برابری نرخ استهلاک سرمایه و نرخ سرمایه‌گذاری
آمارهای در دسترس که از سوی یک مقام اتاق بازرگانی بر زبان آمده نشان می‌دهد در چهار سال گذشته نرخ استهلاک سرمایه و نرخ سرمایه‌گذاری برابر شده‌اند.
این آمار نشان می‌دهد خوردن از اصل سرمایه در جمهوری اسلامی به ویژه در زیرساخت‌ها به نقطه عطف رسیده است.
کارشناسان باور دارند سرمایه‌گذاری در بخش نفت‌وگاز در دولت‌های پیشین به فراموشی سپرده شده و نیز سرمایه‌گذاری در افزایش ظرفیت برق و جلوگیری از هدررفت منابع آب در سرازیری افتاده است.
سرمایه‌داران ایرانی در این سال‌ها به هر دلیل و با احتیاط تمام از سرمایه خود نگهداری کرده و راه‌های گسترش سرمایه‌گذاری را بسته دیده و نمی‌خواهند بزرگ شوند تا زودتر قربانی ده‌ها دستگاه نظارتی شوند.
از طرف دیگر گفته می‌شود در ۱۲سال گذشته فقط ۵میلیارد دلار سرمایه خارجی به صورت مستقیم به اقتصاد تزریق شده که سالانه ۶۰۰میلیون دلار می‌شود.
این در حالی است که کشورهایی بسیار کوچک‌تر از این سالانه چند میلیارد دلار سرمایه خارجی جذب می‌کنند.
اقتصاددانان هشدار می‌دهند از سرمایه خوردن اندازه دارد و دیر یا زود به جایی می‌رسیم که همه فعالیت‌ها قفل خواهند شد.
برق و آب و گاز و… نیاز به سرمایه‌گذاری تازه دارند و شهروندان ایرانی نگران این هستند که دیگر در ته جیب چیزی نباشد.
