آمارهای فریبنده

اساس گزارش‌های آماری که به صورت فصلی و ماهانه منتشر می‌شود را تنها می‌توان یک تمرین فکری و سرگرمی دانست که هیچ‌گاه مبین واقعیت‌های اقتصادی کشور نبوده و نمی‌تواند وضعیت محیط کسب‌وکار، میزان مشارکت مردم در تصمیم‌گیری‌های اقتصادی ، شکوفایی صنعتی و تولیدی و رفاه اقتصادی را به درستی به تصویر بکشد.
محاسبات آماری عموما پشت درهای بسته انجام می‌شود و دولت با این محاسبات تخیلی، دست به پیش‌بینی وضعیت متغیرهای کلان اقتصادی در آینده می‌زند که کمکی به افزایش تولید، افزایش رفاه، افزایش آزادی عمل افراد و افزایش اشتغال نخواهد کرد. چه آنکه پیش‌بینی‌های اقتصادی جنبه کیفی دارند و تنها مثبت یا منفی شدن متغیرهای کلان اقتصادی را به تصویر می‌کشند نه تغییر واقعی آنها.
آنچه رشد اقتصادی نامیده می‌شود رشد مصرفی است که نشان‌دهنده بهبود اوضاع اقتصادی کشور نیست. بدیهی است هر چقدر دولت پول بیشتری را صرف فعالیت‌های غیرمولد (و حتی مقابله با ویروس کرونا) کند، تولید ناخالص داخلی رو به افزایش می‌گذارد. اما افزایش GDP تنها نشان‌دهنده مقدار پولی است که دست به دست می‌شود و نمی‌تواند موید تغییر تولید، افزایش رفاه مصرف‌کننده و افزایش اشتغال باشد.
این امکان وجود دارد که در برخی موارد با افزایش GDP، حوزه‌های کشاورزی و صنعت دچار آسیب جدی شوند و جامعه در ورای آن رو به وخامت بگذارد. چنین رشدی، رشد بد نام دارد که موید بهبود وضعیت اقتصادی و افزایش رفاه جامعه نیست. بنابراین ارقامی که تحت عنوان تغییرات رشد اقتصادی نام برده می‌شود می‌تواند رشد بدی باشد که در نتیجه تزریق پول، سرمایه و منابع در مسیر نادرست آن اتفاق افتاده باشد. این شرایط سیاستگذار را ناچار می‌سازد در آینده هزینه‌های بیشتری را صرف بازگرداندن اقتصاد به مسیر درست آن کند.
زمانی که در نهادهای بین‌المللی نیز حرف از رشد اقتصادی می‌شود، تنها سنجش ظرفیت مالیات‌گیری و حجم فعالیت‌های اقتصادی مد نظر قرار می‌گیرد و بهبود وضعیت اقتصادی کشور در آینده، افزایش اشتغال، افزایش رفاه و آزادی در محاسبات جایی ندارد.
محاسبات آماری دولت در یک دنیای تخیلی و تنها به منظور توجیه عملکرد سیاستگذاری آنها ارائه می‌شود و این آمارهای فریبنده هیچ‌گاه نمی‌تواند به بهبود وضعیت معیشت افراد در جامعه کمک کند. از سوی دیگر شرایط کشور ما نیز نمی‌تواند موید کاهش قیمت‌ها، افزایش درآمد، ایجاد اشتغال و رفاه در آینده باشد.
رشد اقتصادی موضوعی نیست که به سرعت اتفاق بیفتد و ماه‌ها زمان لازم است تا نتیجه تولیدات صنعتی در اقتصاد جا خوش کند. اکنون باید بپرسیم که چه سرمایه‌گذاری جدید تولیدی اتفاق افتاده، چه تکنولوژی جدید تولیدی یا چه سرمایه‌گذاری جدید خارجی وارد کشور شده که انتظار داشته باشیم در آینده‌ای نزدیک رشد مثبت اقتصادی را تجربه کنیم.
اقتصاد اکنون در رکود کامل به سر می‌برد، بودجه دولت اندک است و فعالیت‌های خدماتی هم به دلیل کرونا دچار زیان بزرگی شده‌اند. در شرایطی که هیچ‌گونه سرمایه‌گذاری جدید تولیدی در اقتصاد انجام نمی‌شود و درآمدهای مالیاتی قابل تحقق نیست، کسری بودجه دولت را به استقراض از بانک مرکزی و چاپ پول ناچار خواهد کرد. این موضوع اگرچه می‌تواند به رشد اقتصادی کمک کند، اما رشدی نیست که در نتیجه افزایش تولید اتفاق افتاده باشد بنابراین کمکی به حل مشکلات مردم و اقتصاد نخواهد کرد.